Stosowanie nadmiernych ilości przeciwutleniaczy (konserwantów?) – stanowisko i interpretacja

„Przeciwutleniacze” to klasa funkcjonalna dodatków do żywności zdefiniowana w załączniku I do rozporządzenia (WE) nr 1333/2008[1] jako substancje przedłużające okres przydatności środków spożywczych do spożycia poprzez ochronę przed zepsuciem na skutek utleniania, takim jak jełczenie tłuszczu czy zmiana barwy. Różnią się one od innej klasy funkcjonalnej – „substancji konserwujących” czyli substancji przedłużających okres przydatności środków spożywczych do spożycia poprzez ochronę przed zepsuciem spowodowanym obecnością mikroorganizmów lub chroniące przed wzrostem mikroorganizmów patogennych.

Niektóre dodatki do żywności zwykle stosowane jako przeciwutleniacze (np. askorbiniany, cytryniany) są dopuszczone w różnych kategoriach żywności na poziomie quantum satis, tj. do stosowania zgodnie z dobrą praktyką produkcyjną, w ilości nie wyższej niż jest to konieczne do osiągnięcia z przeznaczeniem i pod warunkiem, że konsument nie zostanie wprowadzony w błąd.

Na rynku unijnym odnotowano przypadki stosowania dużych ilości przeciwutleniaczy (zwłaszcza w mięsie i rybach), co stawiało pod znakiem zapytania ich zgodność z zasadą quantum satis.

Stały Komitet (SCPAFF) jednomyślnie przyjął następujące stanowisko:

• Dodatki do żywności dopuszczone quantum satis działające jako przeciwutleniacze należy stosować w ilości nie wyższej niż jest to konieczne do osiągnięcia zamierzonego celu, tj. efektu przeciwutleniającego.
• Stosowanie wyższych poziomów przeciwutleniaczy, np. w celu maskowania lub zastąpienia stosowania substancji konserwujących służących uniknięciu ograniczeń regulacyjnych dotyczących tych substancji oraz przedłużeniu okresu przydatności do spożycia i świeżego wyglądu tak, jakby użyto substancji konserwujących, jest niezgodne z zasadą quantum satis i w związku z tym niedozwolone.
• W przypadku stosowania dodatków E 300–302 w filetach z tuńczyka poziom nie większy niż 300 mg/kg uważa się za wystarczający do osiągnięcia pożądanego efektu przeciwutleniającego.

Stały Komitet ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz (SCPAFF) odgrywa kluczową rolę w zapewnianiu, że unijne środki dotyczące bezpieczeństwa żywności i pasz, zdrowia i dobrostanu zwierząt oraz zdrowia roślin są praktyczne i skuteczne. Wydaje opinie na temat projektów, które Komisja Europejska zamierza przyjąć.

Jeśli masz pytania dotyczące stosowania dodatków napisz do nas igifoodlaw@igifoodlaw.com

O aktualnych kwestiach dotyczących dodatków do żywności będziemy też informować podczas najbliższych szkoleń IGI FOOD LAW

IV Jesienna Szkoła Prawa Żywnościowego
WPROWADZENIE DO PRAWA ŻYWNOŚCIOWEGO

7-8 listopada stacjonarnie Warszawa

Idealne wprowadzenie dla początkujących i aktualizacja dla ekspertów.

Zostały 3 miejsca!

Zobacz program i zapisz się 

SUPLEMENTY DIETY
skład, reklama, wprowadzanie do obrotu, nowa żywność, botanicals

14 listopada on-line

Zobacz program i zapisz się 

Opracowano na podstawie opinii Stałego Komitetu PAFF z 17 września 2018 r. [2]

[1] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. U. UE. L. z 2008 r. Nr 354, str. 16 z późn. zm.).

a[2] która nie została przyjęta ani zatwierdzona przez Komisję Europejską. Poglądy te w żadnym wypadku nie mogą być traktowane jako oficjalne stanowisko Komisji. Opinia ma na celu pomóc władzom krajowym w stosowaniu rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności. Jedynie Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej jest właściwy do autorytatywnej wykładni prawa Unii.