„Izolat” czy „koncentrat” – zasady stosowania nazw i konsekwencje dla statusu Nowej Żywności

W unijnym i krajowym prawie żywnościowym brak jest wiążących definicji prawnych „izolatu” oraz „koncentratu”.

Koncentraty i izolaty są powszechnie stosowanymi składnikami żywności. W oznakowaniu są one  deklarowane na różne sposoby, często stanowią tłumaczenie nazwy z innych języków.

Czasami koncentraty zadeklarowane są jako składniki o „wysokim stężeniu”.

Wiele pytań w procedurze konsultacji statusu nowej żywności dotyczy koncentratów i izolatów.

Analiza produktów na rynku szczególnie w zakresie roślinnych źródeł białka wskazuje, że stosowanie nazw składników „izolat” i „koncentrat” nie zawsze oparta jest na tych samych kryteriach.

Nazwa ma ogromne znaczenie szczególnie w przypadku ww. procedury konsultacji dotyczącej statusu nowej żywności (Rozporządzenie 2015/2283[1]), kiedy istnieje np. historia spożycia izolatu, ale nie ma dla koncentratu lub odwrotnie.

Nazwa zarówno żywności jak i składnika żywności powinna być zgodna z wymogami art. 17 i 18 Rozporządzenia 1169/2011[2].

• Która nazwa jest prawidłowa dla danego składnika?
• Według jakich kryteriów określać czy składnik to „koncentrat” czy „izolat”?
• Jak można powiązać dane dla izolatu i koncentratu w procedurze autoryzacji nowej żywności i konsultacji w sprawie statusu?

Powyższe zagadnienia 14 listopada podczas webinaru „SUPLEMENTY DIETY” omów Izabela Tańska, IGI FOOD LAW

W programie również wykłady:

• Pani Profesor Katarzyny Stoś – Przewodniczącej Zespołu ds. Suplementów Diety
• Joanny Olszak – Doradcy ds. Prawa Żywnościowego, IGI FOOD LAW

Zapraszamy do zapoznania się z programem i zgłoszenia udziału.

3 godzinny WEBINAR już we wtorek 14 listopada.

SZCZEGÓŁY I FORMULARZ ZGŁOSZENIOWY

[1] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/2283 z dnia 25 listopada 2015 r. w sprawie nowej żywności, zmieniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 oraz uchylające rozporządzenie (WE) nr 258/97 Parlamentu Europejskiego i Rady oraz rozporządzenie Komisji (WE) nr 1852/2001 (Dz. U. UE. L. z 2015 r. Nr 327, str. 1 z późn. zm.).

[2] Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1169/2011 z dnia 25 października 2011 r. w sprawie przekazywania konsumentom informacji na temat żywności, zmiany rozporządzeń Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1924/2006 i (WE) nr 1925/2006 oraz uchylenia dyrektywy Komisji 87/250/EWG, dyrektywy Rady 90/496/EWG, dyrektywy Komisji 1999/10/WE, dyrektywy 2000/13/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, dyrektyw Komisji 2002/67/WE i 2008/5/WE oraz rozporządzenia Komisji (WE) nr 608/2004 (Dz. U. UE. L. z 2011 r. Nr 304, str. 18 z późn. zm.).