Wiążące limity witamin i składników mineralnych w suplementach diety. Zakaz wprowadzania na rynek. NOWA SPRAWA W TSUE

Do TSUE trafiła sprawa dotycząca zakazu wprowadzania na rynek środka spożywczego, którego spożycie zgodnie z przeznaczeniem prowadzi do znacznego przekroczenia dopuszczalnego dziennego spożycia wskazanego przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA). Sprawa dotyczy postępowania na rynku austriackim.

W przypadku suplementu diety zawierającego 37 mg cynku w porcji dziennej stwierdzono, że nie nadaje się on do spożycia przez ludzi i jest niebezpieczny, w związku z czym podlega zakazowi wprowadzania na rynek. Powyższe wynika z faktu, że zgodnie z rekomendacjami EFSA UL dla cynku wynosi 25 mg.

W skardze złożonej przeciwko tej decyzji argumentowano między innymi, że ani w Austrii, ani nigdzie indziej w Europie nie ma wiążących ustaleń w sprawie maksymalnych ilości witamin i minerałów w suplementach diety. Podane przez EFSA wartości UL nie są właściwe. Nawet EFSA doszedł do wniosku, że najwyższa przyjmowana dawka, przy której nie zaobserwowano żadnych skutków ubocznych, wynosiła około 50 mg na dzień.

Sporny produkt nie nadaje się wprawdzie, ze względu na zawartość cynku, do długotrwałego stosowania bez ograniczeń, jednak bezpieczeństwo żywności jest zagwarantowane, jeśli nie są stosowane żadne inne produkty zawierające cynk. Ponadto, jak przewidziano w informacjach dołączonych do produktu, stosowanie suplementu diety powinno być ograniczone do ośmiu tygodni i nie należy jednocześnie stosować żadnych innych produktów zawierających cynk.

Do TSUE w ramach postępowania skierowano następujące pytania:

1. Czy art. 14 ust. 2 lit. b) w związku z art. 14 ust. 5 rozporządzenia nr 178/2002 należy interpretować w ten sposób, że stoi on na przeszkodzie uregulowaniu lub wykładni prawa państwa członkowskiego, zgodnie z którymi środki spożywcze należy uznać za nienadające się do spożycia przez ludzi, jeżeli ich zdatność do spożycia zgodnie z przeznaczeniem nie jest zagwarantowana, przy czym nie muszą występować wskazane w art. 14 ust. 5 rozporządzenia nr 178/2002 powody, dla których środek spożywczy nie może być spożywany przez ludzi (zanieczyszczenie, zarówno przez czynniki obce, jak i w inny sposób, gnicie, psucie się lub rozkład)?
2. W razie udzielenia odpowiedzi przeczącej na pytanie pierwsze: Czy art. 14 ust. 2 lit. b) w związku z art. 14 ust. 5 rozporządzenia nr 178/2002 należy interpretować w ten sposób, że środek spożywczy należy uznać za nienadający się do spożycia przez ludzi, jeżeli spożycie tego środka spożywczego zgodnie z przeznaczeniem prowadzi do (znacznego) przekroczenia wartości uznanej przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności – w ramach oceny substancji mineralnej zawartej w środku spożywczym – za dopuszczalny dzienny limit spożycia (Tolerable Upper Intake Level – UL)?
3. W razie udzielenia odpowiedzi twierdzącej na pytanie drugie: Czy wartość graniczna dla cynku określona przez Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności jest wiążąca, czy też dopuszczalne jest pewne przekroczenie wartości granicznej, jeżeli zgodnie z art. 14 ust. 3 lit. b) rozporządzenia nr 178/2002 na produkcie umieszczona jest informacja o tym, że produkt jest odpowiedni tylko dla określonej grupy osób, że nie można przyjmować dodatkowo żadnych innych preparatów zawierających cynk oraz że przyjmowanie musi być ograniczone w czasie?

Pierwsze pytanie prejudycjalne ma na celu wyjaśnienie czy przyczyny, o których mowa w art. 14 ust. 5 rozporządzenia nr 178/2002, dla których środek spożywczy nie może być spożywany przez ludzi (zanieczyszczenie, zarówno przez czynniki obce, jak i w inny sposób, gnicie, psucie się lub rozkład) muszą być obecne, aby środek spożywczy mógł zostać uznany za nienadający się do spożycia przez ludzi w rozumieniu art. 14 ust. 2 lit. b) w związku z art. 14 ust. 5 rozporządzenia nr 178/2002.

O postępowaniu i jego wynikach będziemy informować na bieżąco.