powrót do Aktualności
Zgodnie z art. 10 Dyrektywy 2002/46 w sprawie suplementów[1] Państwa Członkowskie (P.Cz.) UE mogą zażądać, by producent lub osoba wprowadzająca dany produkt na rynek na ich terytorium informowała o tym właściwy organ poprzez przesłanie do tego organu wzoru modelu etykiety używanej dla tego produktu. Celem takiego działania jest „ułatwienie skutecznego monitorowania suplementów”.
Wspomniany art. 10 daje możliwość monitoringu bez wskazania w jaki sposób powinien być realizowany. Z tego względu w Państwach Członkowskich monitoring realizowany jest na różne sposoby lub też wcale. Są kraje, w których procedura wprowadzenia do obrotu ma bardzo formalny charakter, wymaga podania wielu informacji. W niektórych państwach członkowskich procedura powiadamiania (bądź też rejestracji) suplementu diety (SD) wiąże się z wnoszeniem opłaty.
Procedury różnią się też pod tym względem, że w niektórych P.Cz. wystarczy dokonać zgłoszenia i można wprowadzać produkty do obrotu, a w innych konieczne jest oczekiwanie na oficjalne potwierdzenie urzędu.
Od 3 lutego 2023 r. we Francji jest nowy obowiązek związany z wprowadzaniem do obrotu suplementów na rynek francuski. Polega on na przekazaniu odpowiednim służbom Ministerstwa Rolnictwa (DGAL) deklaracji potwierdzającej zgodność rejestrowanego suplementu z wymogami licznych przepisów unijnych i krajowych w zakresie SD. Każdy podmiot rejestrujący suplement diety we Francji musi pobrać wzór deklaracji, uzupełnić o szczegóły dotyczące produktu i podmiotu, podpisać i przesłać za pośrednictwem dedykowanego serwisu internetowego.
Potwierdza się między innymi zgodność w zakresie dodatków, zanieczyszczeń i NOWEJ ŻYWNOŚCI, higieny, informacji na temat żywności i oświadczeń.
Z praktyki doradczej IGI FOOD LAW i pytań podczas szkoleń wynika, że w Polsce jest ciągle bardzo wiele firm, które o licznych obowiązkach wynikających z przepisów prawa żywnościowego mających zastosowanie do SD dowiadują się na etapie kontroli urzędowej lub zainteresowania konkurencji. Wprowadzenie na rynku polskim analogicznej do francuskiej deklaracji na etapie dokonywania powiadomienia GIS, mogłaby wpłynąć na świadomość wielu podmiotów odnośnie wymagań prawa żywnościowego jeszcze przed wprowadzeniem produktu do obrotu. Gdyby lista aktów prawnych takiej deklaracji stanowiła swego rodzaju checklistę dla podmiotów, można podejrzewać, że wiele nieprawidłowości byłoby wykluczanych na etapie opracowania (dokumentacji) suplementu.
Oczywiście brak obowiązku podpisywania i składania takiej deklaracji nie zmienia faktu, że za spełnienie wszelkich wymagań wynikających z przepisów prawa żywnościowego odpowiada podmiot branży spożywczej (producent, dystrybutor, importer). Takie działanie mogłoby jednak zwiększyć świadomość i pozytywnie wpłynąć na konkurencyjność rynku, oraz ochronę konsumentów.
Czy osoba podpisująca w imieniu firmy deklarację, że produkt jest zgodny z wymogami np. 1169/2011 co oznacza m.in. ZAKAZ STOSOWANIA OŚWIADCZEŃ LECZNICZYCH W OZNAKOWANIU, REKLAMIE I PREZENTACJI świadomie ryzykowałaby ponoszenie odpowiedzialności za reklamowanie suplementu na INFEKCJĘ? GRYPĘ? DEPRESJĘ? Szczególnie w obliczu nadchodzących zmian w polskich przepisach krajowych?
W Polsce wprowadzenie do obrotu SD wymaga uprzedniego powiadomienia Głównego Inspektora Sanitarnego (art. 29 ustawy o bżż[2]). Od kilku miesięcy trwają prace nad zmianą przepisów krajowych w zakresie SD. O zmianach pisaliśmy TUTAJ.
Do 17 lutego 2023 r. wprowadzane były uwagi nadesłane do projektu (ponad 30).
Zgłoś się na webinar 28 marca. Razem z Panią Prof. Katarzyną Stoś – Przewodniczącą Zespołu ds. Suplementów Diety, Doradcy IGI FOOD LAW będą odpowiadać na najważniejsze dla branży pytania.
Praktycznie i zawsze na podstawie przykładów z rynku
ZOBACZ PROGRAM I ZGŁOŚ SIĘ KLIKAJĄC TUTAJ
Jeśli masz pytania odnośnie dokumentów francuskich i zgłaszania SD we Francji, napisz do nas: igifoodlaw@igifoodlaw.com
[1] Dyrektywa 2002/46/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 10 czerwca 2002 r. w sprawie zbliżenia ustawodawstw Państw Członkowskich odnoszących się do suplementów żywnościowych (Dz. U. UE. L. z 2002 r. Nr 183, str. 51 z późn. zm.).
[2] Ustawa z dnia 25 sierpnia 2006 r. o bezpieczeństwie żywności i żywienia (t.j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2132).
